bir karmaşa denizinde kendimi ait hissedip hissetmediğimi bilmediğim, hem itici, hem de çekici olan, herkesin kendine bir mevki bulmaya çalıştığı bir yolculuğun, üçüncü mevki, en melun yolcusuyum.
bütün gücümle bu yolculuktan kurtulmaya çalıştığım hengamede, karanlık kimleri yutacak ve kimin ipi çekilecek, bilmiyorum. sokak lambaları arasında şakaklarıma gölgeler düşerken, yitip giden yollarda kırılır kaldırımlar. kan-ter içinde bir umut kapısı arayarak, yalpalaya yalpalaya yürürüm. ağzım dilim kupkuru, bu kapı neden açılmıyor? ah bu kapı neden açılmıyor? mezarcım beni bekliyormuşçasına canım sıkılıyor.
2.boyut – gece kalıntıları
1- bu kente karanlık çökünce
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta