Başbağlar Şiiri - Fikri Demirtaş

5 Temmuz 1993…
Alaca karanlık çökmüş Başbağlar’a.
Ay ağladı, yıldızlar ağladı o gece;
Bülbül fidan eder gül dalında,
Otuz üç pınar kurudu Başbağlar’da.
Yer ağlar, gök ağlar, karalar bağlar Başbağlar

İmamın gür sesiyle okuduğu ezan,
Köyün dağlarında yankılanıyordu her zaman
Saldırdı kuduz sürüsü satılmış köpekler…
Cami yıkıldı, susturuldu ezan.
Otuz üç telli turna uçtu Başbağlar’dan.
Yer ağlar, gök ağlar, karalar bağlar Başbağlar

Gözleri kan bürümüş, kanlı eller,
Köyde ne varsa yıktılar yaktılar,
Aksakallı dedeler, babalar, oğullar…
Vahşice katledildi savunmasız canlar,
Yetim kaldı çocuklar, dul kaldı analar.
Otuz üç can şehit oldu Başbağlar’da.
Yer ağlar, gök ağlar, karalar bağlar Başbağlar

Savaş değil, işgal değil,
Yurdumun köylerinde, şehirlerinde;
Yıllardır sürüyor katliamlar.
Oluk oluk akıyor kanlar.
Cayır cayır yanan damlar.
Kan koktu bu güzelim topraklar.
Otuz üç gül soldu Başbağlar’da
Yer ağlar, gök ağlar, karalar bağlar Başbağlar

Gözlerimin yaşında hüzün çağlar,
Yüreğim kor halinde gönlümü dağlar,
Ağlar kardaşım, anam, bacım ağlar,
Söyler ağıt Türkmeneli Başbağlar.
Otuz üç tesbih tanesi kırıldı Başbağlar’da,
Yer ağlar, gök ağlar, karalar bağlar Başbağlar