Yenilmiş Adam Şiiri - Midayet Kara

Bir köşe başında, karşılaştığın an
Yağmur suları gibi, aksa da zaman
Tükenmiştir günleri, gidecek her an
O benim o, kadere yenilmiş adam

Gezer köşe bucak, nedenini sorma
Selamını ver de merhabaya durma
Saç sakala karışmış, bıyığı burma
O benim o, kadere yenilmiş adam

Yılları tüketmiş, bir zalimden çeker
Ayaküstü konuşup, boynunu büker
Anlatınca derdini, göz yaşı döker
O benim o, kadere yenilmiş adam

Kadere boyun eğmiş, kendi çaresiz
Ayağında terlik var, başı beresiz
Yıllar yılı ezilmiş, derler kadersiz
O benim o, kadere yenilmiş adam
Ocak 2004