Yenilmemek Hünerimizdir Şiiri - Yorumlar

Yenilmemek bütün hünerimiz...
Kuşlar da göçtü gittiler, çiçekler de artık kurudular renklerini uçurarak, sonbahar yaprakları gazel oldular yollarda, içim acıyor ah! ...
Sonbahar da bitti...
Kışa döndü gün yüzünü diyorsak da...
Diyorsak ki ölüm kol geziyor, ölümün soluğu bir kabus gibi çöküyor yine bu ülkenin çileli şafaklarına... Diyorsak ki seçilecek analar, oğullar savaş çığlıkları atılan kanlı yollarda onların sağlık haberleriyle, sancılarla uyanacaklarsa uykularından, yüzyedi gencin ölüm oruçlarıyla biten yaşamları dördüncü yılını doldururken, yeniden gencecik bedenler ölümün o kekremsi renginde son uykularına yatacaklarsa, bültenler yine trafik kazalarında toplu kıyımlara haber olacaksa...
Bir sabah kapınızın zili uzun uzun çaldığında, kapınızı açtığınızda küçücük bir kız çocuğu önlüğüyle, sırtında çantası, bir tükenmez kalem uzatıyorsa ellerinize, “ekmek alacağız, babam yok, annem hasta” diyorsa, o küçücük kızın gözlerindeki acıyı görmemek için uykulu gözlerinize saplanan okları, egemenlerin yurtlarına gönderin dirençle, çünkü yenilmemektir hünerimiz...