nefret tohumları dökmüşler içime
farkına bile varmamışım
bende diyorumki
bendeki bu vurdum duymazlık ne
bendeki bu öfke
bu isyan
bu güven eksikliği
kökünden söktüm attım
ben sana yenilmem hayat
kinle nefretle doldursanda içimi
ben ak pak ederim kendimi
şerefini yitirmişlere inat
ben hala sevebilirim
ben hala......................
cümleler tükenir burda
ne yazsam ne anlatsam
koca bir sıfır olur hayata
yada nicelerine
savaşın içindeki
kahramanlardan biriyim ben
kazanıldı sanılan
kaybedilmiş savaşların asıl galıbiyim ben
k.b.k.
Kayıt Tarihi : 23.8.2011 14:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bilge Kezban Kayış](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/08/23/yenilmek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!