Yenilmedim Şiiri - Akın Gürleyen

Hayatta hep unutulan bir viraneyim ben,
Suistimaller bana normal gelir oldu,
Yapılan haksızlıkların ardı arkası gelmedi,
Hep bir köşeye atılan oldum.

Oysaki ben insanları severdim,
Ama hep tekmelendim,
Unutulmaya yüz tuttu mutlu anlarım,
O, kadar azdılarki.

Beni seven bir kişi bile yok bu dünyada,
Kahrıma kederim eklenince susmazdım,
Kimseler beni anlamadı,
Dışladılar, dışladılar, dışladılar.

Bi ara kendimi sevildim sanmıştım,
O kadar sevindimki kelimeler yetmez anlatmaya,
Ama aslını ögrenince yıkıldım, duramadım,
Şimdi karanlıklarda emekler anılarım.

Öyle bir acıki sahte gülücüklerle yıkanmak,
Darağacı bile daha makbul gerçegi ögrenmektense,
Atıldım çöp tenekeleri benim mekanım,
Sevgiye ölesiye muhtacım.

Ağlamak şimdi bir çözüm degil ama,
Derdimi dökecek dostum bile yok,
Tek sırdaşım kağıt ve kalem oldu,
Onlar vardı hep düştügümde zora yanımda.

Kabahatim var insanları sevip onlara güvenmek,
Şimdi ise ölüm bu cana yakın,
Duyun ey beni ağlatan ve aldatanlar,
Yenilmedim! ... YEMİNİM VAR.