sahipliğinde , yalnızlığıma sardığım kuru ekmeklerin
suya banmış halinde doyurdum kendimi...
duygularımı başımdan atamadığım hatıraların
eziyetini sevdim de sana sokulamadı özlemim...
söylemesini bilmediğim iki kelimenin çıkmazında
sağıma bakıp solumda bulamadığım seni aradım
hikayesini, ömrüme yıkıp sahiplendiğim gönlünün
kederinden uzak tutma pahasına yandım için için
ne mutlu ki, ölüm bile gözüme gözükmüyor …
senin gözlerinde hiçliğimi gördüğümde
aşk yorgun bir bileğin kıvraklığında
parmağında parıldayan alyansın kör ettiği duygulara teslim
bilemiyorum, bildiklerim bana ağır geliyor
ve hiç olmadı kadar derinden susuyorum
susmak bana ne kadar yakışır bilmem ama
bildiğim tek gerçeği sen solunda buluyorsun
ama sende susmayı tercih ediyorsun,
yeniliyorum hayatım, gözlerinden öperek uğurluyorum...
Kayıt Tarihi : 30.9.2012 14:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yunus Özkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/30/yeniliyorum-hayatim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!