Yeniliyorum Şiiri - Ebru Aydın

Benim “kendimde” sen kadar yerim yokken,
Şimdi koca bir ayrılığın içine hapsolmuş boğuluyorum…
Savaşmamı istiyorlar, yalnızlıkla değil sensizlikle savaşmamı…
Yenik düşüyorum…
“Her şeyin çaresi vardır elbet” diyorlar…
Sensin bu acının çaresi… bilmiyorlar…
Ayrı geçirdiğimiz her an gözlerime değiyor, anılarıma değiyor, hayallerime değiyor…
En çok da özlemlerime değiyor…
Çok özlüyorum…
Benim için “Dayanmak”, anlamını yitirmiş bir kelimeden ibaret artık…
Çünkü ben yokluğunla -yok- oluyorum…
Bir yerlerde karşılaşmayı umut etmek -saçma- gelirdi önceden…
Ama inanmalısın, ben artık çok -saçmalıyorum-
…