Yeniliş, Şiiri - Çağdaş Öztürk

İyice yorulmuş olduğum anda:

Donmaya yakın bastıran uykunun baskısında iki gözüm,
Ara sıra geçiyor özüm;
Yumsam uyuyacağım belki mahşere kadar.
Biliyorum, sorgu melekleri kabrime uğrayacaklar
(O kabir ki karanlık, sessiz, sana uzak ve hayli dar)
Bebek gibi uyuyuşuma gıpta ile bakacak onlar
Ve “Rabbim Allah” diyeceğimi bilecekler, o kadar.
(Kolay sorular)
Dokunmayacaklar.
Lakin görünmüş değil daha yârin köyünün ışıkları
Dondurabilir mi hiç boran ve tipi bağrı yanık âşıkları?
Yürüyorum.

Yolun ve vucudumun sonuna doğru:

Hayret! Üşüyorum
Özüme kadar işlemiş ayaz bağır açık olunca,
Ayakta duramıyor düşüyorum.
Kar kesildi birden sanki gözlerim kapanınca
Uyuyorum…

Sonraki soru neydi?