Yenilirsin Yüreğine Şiiri - Müzeyyen Boyraz

Eğer bir gün tarifsiz kaybedersen sevgiliyi;
Önce canın yanar sen de ölmek istersin
Ve kendini suçlayıp yüreğine işkence edersin.
Etrafta kimse istemeyip kalırken yalnızlığa;
Onunla yaşamaya devam ettiğini sanırsın.
Ama bu arada ne uykun uykuya,
Ne de yaşamak yaşamaya benzemez.
Sonuçta yüreğin yeni sevgilere küserken;
Benliğin sıfırlanır ama sen halâ hayattasın
Ve bu, her şeyden çok acı verir engelleyemezsin.
Ancak mücadeleci bir yapıdaysan eğer;
Kendini oyalayacak, beynini en çok yoracak
Ve seni acınla bırakmayacak bir şeylere asılırsın.
Yorgunluktan baygın düşene kadar çalışır
Ve hasretinin acısını, enerjiye dönüştürürsün.
Ama bu arada dinlenen beyninle;
Sen farkında olmadan, ruhunu rahatlatırsın.
Hatta yürüyüp devam etmen gerekirken;
Hatıralarına takılıp kaldığını fark eder
Ve seni geçmişte tutan acıyla kalmaktansa,
Onları da yanına alıp yola devam edersin.
Eğer ayrılığı kabullenip çıkarsan yolculuğa;
Acının hafifleyerek seninle geldiğini
Ve sevgiliye olan aşkının çoğaldığını anlarsın.
Artık dokunamayacağın kadar uzaktayken;
Ulaşılmazlığın cazibesini taşıdığını
Ve eskisi kadar canını acıtmadığını bilirsin.
Eğer o andan sonra yüreğini susturabilirsen;
Yerini kimsenin dolduramayacağını kabullenir
Ve o sevgiliyi geçmişinin baş köşesine koyarsın.
Sonrasında ondan kalan kırıntılarla besleyeceğin,
Yeni sevgilere kapalı kalbini açmaya başlarsın.
Yok eğer kapatırsan kalbini yeni sevgilere;
Sana verilecek mutluluğun sahipliğinden
Ve şiirsel hüzünlerinden bile haberli olmazsın.
Bir de iç huzurunu şartlarsan mutluluk hissine;
Yüreğini yeni sevgilere hazırlayacak bilinçaltın
Ve hayatın sana ağır gelen yükünden,
Sevgi paylaşımı olmadan asla kurtulamazsın.
Ama eğer estetikle seviştirirsen saf çıplaklığı;
Onu çıplak bir meleğin eşsiz heykeline benzetirsin
Ve bu yüzden ne kendi bedeninin açıklığından,
Ne de sevgilinin bedeninden utanç duymazsın.
Öyle ki;
Geçen zaman ve yeni aşklar yaranı sararken;
Dayanılmaz acını dindirir ve yüreğine yenilirsin.