Yeniliğe İnat Şiiri - Batıkan Kaymaz

eski masaya eski giysilerin eski kararlılığın eski adınla da otursan çürümüş meyve kokusundan öte bir şey bırakmaz zaman artık avucumuza‬.
arsenikle yıkayıp kulaklarını yalan söylemiş sayarsın beraber dinlenen tüm şarkıları.
soluğun aynı kalır yüzün aynı.
ama ağzında bana seslenen harfler ulaşana dek duyulmaz.
mesele değil uzaklık.
alıp atlantik’e gömseler yerin bin yıldır aynı.
uğruna verilen savaş, uğruna akmış kan.
kalan onca yara bin kere daha feda.
ama bu el soğuk el, bu karşımda duran vücut.
artık kuşların üstünden yavaş yavaş havalandığı bir yurt.
mesele yağmur, mesele mevsim meselesi değil.
artık cezbedici bir yuva değil kuşlara bu aşk.
‪bacamızdan çıkan duman geri dönmüyor sobamıza odun olarak.‬

‪a‬ma tüm bunlar engel değil hala özlemeye seni
seni anılarda tekrar tekrar yaşatmaya
ilk gelişini sahnelemeye beynimde, dönüşünü kurgulamaya
yeni adınla, yeni bir masada olsanda
bak doğru söylüyor hala şarkı
‘’sen benimsin, ben senin’’
yalanlar söyledim sana
yarım santim bile kaldıramadım kıçımı
o masadayım, eski adımla
yeni bir giysim, yeni bir kararlılığım olmadı senden sonra
her seslenişin hala duvarlarımda
senin yürüdüğün yol da hüznünde mutluluğunda bana uğramaz artık belki ama
benim birikmiş tüm duygularım hala senin durağında

_*yorucu sevgilim
hala sevmek seni sırtımda binbir yaz boyu tuz çuvalı taşımak gibi yıpratıcı
fakat sen öğrendin ama ben bilmiyorum nasıl yaşanır başkasında
tüm yeniliğe inat eski kalacağım daima!_*