Hep kurmuşken sana dair hayaller,
Ve kondurmamışken zerre miktarı toz,
Ve günahlarımın çok uzağında tertemiz tutup, büyütmüşken varlığına olan özlemimi,
Varlığınla günden güne eriyorum sevgili.
Yokluğunda yıllar yorsa da aklımı,
Sana dair hep diriydi hayallerim.
Yaşlansa da bedenim,
Hep sana genç kaldı ruhum ve kalbim.
Varlığınla var olmak için,
Geceleri yoldaş ederken umutlarıma,
Sensizliği düşünüp yıkarken gözyaşlarım yanaklarımı,
Sana sarılır gibi sarılırken yalnızlığıma,
Yine hayalin çıkarırdı beni karanlıklardan aydınlığa
Ve bakardım her şeye rağmen tebessümle hayata,
Girince sevgilim, hayalin dünyama.
Sen oluverdim zamanla.
Vazgeçişti bu kendimden aslında.
Görünce kendini bende sonra,
Bırakıverdin kendini yeknesaklığa.
Geçerken günlerimiz akılda sorularla,
Zamanı değil,
Birbirimizi tüketmişiz.
Ve sevgili!
Sevgiye değil, sevgisizliğe yenilmişiz.
Kayıt Tarihi : 13.11.2025 16:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!