Yenilgi Şiiri - Mehmet Hanifi İmrak

Cevabını bildiğim sorulardan kaçarken unuttum vazgeçmek ve affetmemenin ne olduğunu.

Yaşamanın cömert talihsizliğiyle lanetlendim. Zulümle tanıştım, memnun olamadım hiç.

Kimse tarafından rıza edilmeyen, arzulanmayan o boş kontenjandım.

Doğumu mucize, ölümleri trajedi bilen cemiyetlerde, dramaya teşvik intihardır;
Ve benim şehrimde sonbaharlar  tabutlarla süslenir.

Şimdi bir çiçeği politize edeceksek, irdeleyeceksek sevgilinin güzelliğini;
kıvrılan  papatyaları, garberaları ve orkideleri..

Kıvrılan saçları, gamzeli gülümsemeleri ve vazgeçmek ila unutamamanın o kahreden kudretini de latettayin.

Sorarsan hafızası sende kalmış bi nesneyim.
Gökyüzümde işportacı kaygısı!

Yaşadım...
Çıkmaz bildiğim sokakları, ölümlülüğü  gayriahlaki,
bitmiş ilaç şişeleriyle mamafih!

"Öznem vurulmuştu yeni bir ad bulana kadar zamirdim. "

Sorarsan hafızası sende kalmış bi nesneyim, rüzgarlarla doludizgin gayb'e sürüklenen.

Unuttuğum bir sihri, hiç yazamadığım şiiri özgeçişimden haber alır gibi;
Saldırgan bir sağanak delaletiyle vahyediyorum şimdi;
Kaybetmek ve unutamamanın ne olduğunu.

PS:

Şairin de dediği gibi:
" Hayat kaybettiğin şeylerin toplamıdır.
Sen yine de çiçekleri sula, kuşların yemini ver bir de güzü akşam üstlerinden öp. Sana emanet mavi, gidiyorum. "