Yenilgi Şiiri - Osman Söylemez

Kaybolmam, sana çıkıyor kalbimin tüm sokakları
Sensiz yaşayamam, kan ağlıyor sabahın şafakları
Ayrılık kokuyor, bağuluyor ta! şehrin en uzakları
Açsan kapıyı da kavuşsa gönül tutsakları

Boşver kırgınlığı iki ömrü bir yapalım
Savrulsun günler biz karanlığı yakalım
Bak bitti eylül, ekim; başlıyor yine kasım
Tez vakitte gel; yine üşüyor sol yanım

En derinime girmişken ne diye Kaçarsın
Sevdamı bir oyuncak, bir oyun mu sanarsın
Ben sende kalmışken, sen ellerde yaşarsın
Sarmayacaksan yaramı ne diye tuz basarsın

Amansız gel! ziyan olmasın emeklerim
Döner misin bilmem; bıraktığın gibi beklerim
Nefes kadar yakınsın, dokunamasa da ellerim
Seni başkasıyla göreceğime ölümü yeğlerim

Hadi gel kaçalım bu şehirden beraber
Düşlerde yaşayalım dünyadan bihaber
Hadi gel bu ayrılık ölümden beter
Bir gelsen; bu mutluluk bana bin ömür yeter

Eskimiş radyolarda eski şarkılar çalar
Cevapsız mektuplar halen adres arar
Eski resimlere baktım; gözlerin intihar
Mağlub oldum sana sevdiğim kadar