Yenilgi Şiiri - Zeynel Kuday

Bir savaş meydanında, altında cesetlerin
Kolu, bacağı kopmuş baygın bir yaralıyım.
Vücudumdan ayrılan parçalanmış etlerin
Ortasında bıraktı beni bu vahşi kıyım.

Ağır bir kan kaybıyla damarlarım kuruyor.
Açlık ve susuzluktan çatlıyor dudaklarım.
Yolunmuş saçlarımı bir poyraz savuruyor.
Uykuya direniyor şişmiş göz kapaklarım.

Sağa sola saçılan organlarım çürüyor.
Engel olamıyorum harcasam bile çaba.
Lokma lokma koparıp evine götürüyor.
Morarmış etlerimi simsiyah bir akbaba.

En umutlu anımda zamansız gidişinle
Kaygısız hayatımı böyle bir hale soktun.
Bazen dalgınlaşıyor, anıyorum da kinle
Benimsin derken bile zaten bir var bir yoktun.

Acılarım dinecek, uslanıyorum çünkü.
Hasretle, iç çekerek bakmayacağım düne.
Unutacağım seni, inanıyorum çünkü
Zamanın gücüne ve kalbin nankörlüğüne.