Yenilgi Şiiri - Keziban Karataş

Bende varım bu hayatın içinde,
Acılara hep dayanırım diyordum,
Yıldırmaz zorluklar hayatta beni,
Umudum var nasılsa kazanırım diyordum.

Hayaller vardı yarınlarıma dair,
Hedefim belli varırım diyordum,
Yalanlardan uzak durdum kendimce,,
Doğrular için savaşıyordum.

Umutlarla besliyordum yarınlarımı,
Ağlasam bile sonunda hep gülüyordum,
Arzularıma bile gem vurmuşken ben,
Sabret mutluluklar senindir diyordum.

Zamana karşı direndim tüm gücümle,
Azmimle herşeyi yenerim diyordum,
İhanetler bile yakarken canımı,
Unutma herşeyde bir hayır vardır diyordum.

İnsanlığımı, vicdanımı yitirmedim hiç,
Özümle, kendimle savaşıyordum,
Gururumu dimdik ayakta tutarken hep,
Aslında çaresiz savaşıyordum.

Kadere inat sevgi ararken,
İnsanlardan daima uzaklaşıyordum,
Rezilce yaşamlardan soyutlarken kendimi,
Gün be gün kendimi kaybediyordum.

Meçhul bir hayalin peşine düşmüşken,
Son umudumuda yitiriyordum,
Kendimle çaresiz savaşırken ben,
Kazandım sanırken hep kaybediyordum.

Nedenler, niçinler beni esir almışken,
Son gücümüde ben tüketiyordum,
İnsanca yaşamak bu kadarmı zormu,
Aslında ben neyi kovalıyordum.