Avuçlarında çıldırırken yenilmişliğin...
kanatan yaraları tuzlar mı bilge yerin? tamay önal polat
hiroşimada atomların açtığı çukurlara
kayın ağaçları dikip
çocukların kanayan yaralarını öperken buldum kendimi
buldum kendimi,
kaybolmuşluklardan
yüreğimin boşluklarına seni doldurmak isterken
bütün yüreğimi filistinde bırakmışım ben...
Kayıt Tarihi : 15.5.2008 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!