Yenileri Gelecek Şiiri - Mehmet Tekmen

Gün,ışıkları çekti; karanlık yavaş yavaş.
Hazırlan artık gönül,başlıyor şimdi savaş.
Uzaklaşırken renkler,devleşir hevenkler.
Bekleme,usûl,erkan; bozulur tüm âhenkler.

Kurtuluş bir kuytuda,sabır ferah uykuda.
Sakınılacak şeyse,zihindeki tutkuda.
Olunca sabah erken,hayaller sona erer.
Sessizce ayrılırlar,sonsuza birer birer.

Yalnızlık yeni başlar,insanlar hep yabancı.
Neşe dolu şarkılar,kahkahalar yalancı.
Tanımadığım yüzler,gülümsese ne çıkar.
Selam diyemem çünkü,hıçkırık göğsüm tıkar.

Ayak bastığım yerde,renk renk çiçek açacak.
Ağaçların üstünde,ürkek kuşlar uçacak.
Havuzlarda balıklar,yelken açıp yüzecek.
Çocuklar ağlayarak,anaları üzecek.

Hayatın akış yönü,ayni düzen değişmez.
Düşüncelerde fikir,tabiatla çelişmez.
Yalnızlık bana yazgı,sade benimle birlik.
Bize düşmez ayrılık,yaşanırken kibirlik.

Ne demeli bilmem ki,dünya yine dönüyor.
Sabah akşam bitevî.bir yanıp bir sönüyor.
Yaşanan ömür müddet,sürüklenip gidecek.
Eskiler toprak olup,yenileri gelecek.