YENİLER ESKİR YENİDEN
Çiçekler öldü yine…
Beyaz kefenleriydi karlar
Soğuktu, beyazdı, kardı
Yedi tepeli İstanbul üşür ağlardı
Bulutlar yağmurları söbeler
Gökkuşağı arşınlar aşrı
Ve kuşların kanatlarında
Kızkulesi’nin kokusu takılı kaldı
Martılar seksek oynarken dalgalar ile
Kış geldi öldü karanfiller laleler
Yine elim sende oynar Yıldızlar ölümle
Ve tutturmuş bir sezen abla şarkısı
Bir yetim İstanbul boğazında İstanbul’a ağlar
İstanbul delikanlıya ağlar…
Sanki üşümesin deniz diye
Sermiş çarşafını ve yorgan etmiş yağan karını beyaz kış
Hiç olur muydu beyaz bu denli uzak ve soğuk
İşte bu kıştı kardı beyazdı...
Mehtap titrerdi dolma bahçenin altında
Topkapı el sallar dı halice Galata ya
Boğulurdu İstanbul kalabalığın içinde
Kendi yalnızlığına ve ölürken bir lale
Ey hat bak bitti bir ömür ve yitti gitti yarınlar
Yeniden çıktık eskiye eskiler ağırlar bizi
Ve ağaran saçların titreyen ellerin
Ve sessiz çığlık gibi kayan gözyaşlarının
Ve eskiden ah eskiden diyen korkak ve ürkek bir sesin ardına saklanır
Eskiler…
13.01.2009 düş gözlü (VC)
Kayıt Tarihi : 13.1.2009 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!