Yenildim Sana Şiiri - Mine Özdemirtaş

Seninle işi iyice pişirdik İstanbul.
Neredeyse... adeta mercimek fırında.
Hani ben; sadece bir kahve içimi uğramıştım surlarına?
Üç beş laf edip gidecektim hani?
Ama.....yenildim sana.

Gözümü boyamak için boşuna cilve yapma bana.
Hani ben; deniz ülkesinin kızıydım uzaklarda?
Hani ben; kuş sesi olmayan göklere gök demezdim?
Yıldızları saymadan uyuyamazdım hani?
Ama....yenildim sana

Pis kokuyorsun biliyormusun? Seni sevmiyorum.
Fakat çok ta güzelsin. Çırılçıplak soyunduğunda.
Hani ben; kanmazdım allı pullu fettanlığına?
Satmazdım hiçbir şeye özgürlüğümü hani?
Ama.... yenildim sana.

Şimdi artık beni; ister al nikahına... istersen boşa.
İçi boş bir çuval gibiyim nasıl olsa kollarında.
Hani ben; çocukluğumda ki sana aşıktım da
Kocamışlığının keşmekeşinden nefret ediyordum hani?
Ama...yenildim sana.

Seninle bir tür kader arkadaşı olduk İstanbul.
Neredeyse iki bahtsız baş bir yastıkta.
Hani ben seni; sana sonradan varanlara bırakacaktım?
Valizimi alıp gidecektim uzaklara hani?
Kabul... yenildim sana.