Hazan yaprakları dökülüyor bedenimin dallarından
Ve geçen her güne ağlıyor gözlerim.
Oysa nasıl da delicesine sevmişti bu gönül seni
Nasıl da çıkarsızca istemişti, yarınları için yüreğini...
Ama olmadı, olamadı...
Çocuksu inatlar,
Kimi zaman boğucu kıskançlıklar
Ve bazen de güvensizlikler tırmaladı çınardan daha güçlü bu bedeni.
Çürüdü, tükendi, bitti gün be gün...
Gözyaşları pınar oldu bitmek tükenmek bilmedi,
Umutlar hüsran yaşadı, bir damla ışık göremeyerek tükendi
Ve cana can katan o sesin
Her gün biraz daha derin ve silik geldi.
Bu da can be gülüm, sonunda savaşta yenildi...
Betül Başar
Betül BaşarKayıt Tarihi : 19.11.2008 13:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bitişlere... kaybedişlere... son bitişime...
kaleminiz hep daim olsun.
saygılarımla
Ya yürek yanarsa merhemi varmıdır? Çare nedir? Yakanmı bilir, yananmı bilir?
Neşet Ertaşın bu türküsü ne çok şey anlatır.
cahildim dünyanın rengine kandım
hayale aldandım boşuna yandım
seni ilelebet benimsin sandım
ölürüm sevdiğim zehirim sensin
evvelim sen oldun ahirim sensin
sözüm yok şu benden kırıldığına
gidip başka dala sarıldığıma
gönülüm inanmıyor ayrıldığına
gözyaşım sen oldun kahirim sensin
evvelim sen oldun ahirim sensin
garibim can yıkıp gönül kırmadım
senden ayrı ben bir mekan kurmadım
daha bir gönüle ikrar vermedim
batınım sen oldun zahirim sensin
evvelim sen oldun ahirim sensin
TÜM YORUMLAR (10)