Yenildim Baba Şiiri - Emrullah Burgu

I

Bu devir kapandı diye yazdı kalem kendini
Birkaç soru ile kendini cevaplandıramayarak
Anlamını sonlandırıp anlayışını yeniledi.
Anlam önce yenildi, önce yenildi.

Baba
Hüznüm oturur geceleri döşeğimde
Ben gelene kadar dinlenir
Kendine yeni bir anlam katar
Ve ben
Bütün anlamsızlıkları sorgularım
Öylece
Hüznümce

II

Kaç devirle kendimi sonlandıracağım?
Her devir kaçırıyor uykumu anlasana
Bir devir daha açacak olsam geceleri diken üstünde
Gül kanar, ölüm doğar, çocuk ölür anlasana...

Anlasana, anlasana bütün yorgunluğum
Kendime sormakta olduğum sorulardır
Ve -daha kaç, soru zamiri ile bir devir daha sonlanır?

Sonum;
Bir saat on altı dakikada kendimi ikiye bölmemdir!
Daha kaç?
Bir saat on altı dakika beni kendimden ayırabilir?

III

Aşığın sınırı gözyaşı çukurudur, derdi babam
Bana sınırlarımı öğretirken öylece
Babamın dediğine kendime asardım
Derdi anlam yorar kalbin bedenini
Ve hüzünleri çoğaltır dilinde

Yorgunum...
İhlal ediyorum bütün sınırlarımı baba
Hüznüm ağır geliyor
Ve sevişmek öldürüyor içimdeki kelebeği...
Cinsel çiftleşmeden doğan her kelime, her sözcük,
Birer katilidir kelebeğin

Anla
Aslında sevişmekte biraz katilidir sevincin
Bir öpücük kendini atar da damından!
Dudakları çatlar katilin

Ey baba
Hüznüm ki ömrüm kadar kısa
Sevgim kadar aceleci
Ben kadar acemi
Baba... baba sen kadar yorgun

IV

Hüznüm
Sana gözyaşımı vaat ediyorum.
Ağlat beni döküleyim usulca
Süzülürüm, hiç sesim çıkmaz
Gözyaşı gece dökülen terdir dudaklarıma
Her ter kendince yer arar
Katili oluverdiğim sözlerin

Hüznüm
Anla beni öpmek bir ihtilâldir dudağımdan
Sarılınca bütün kuşlar asar kendini damından
Bak
Gül kanıyor, ölümüm henüz kundakta
Çocukluğunu öldürüyor.
Bak!
Reformizm uyuşukluk kendi ekseninde,
Sen kadar devrim peşinde.

Sancılarımın çatladığı damardır çocukluğum
Bazen kan dolaşmaz damarlarımdan,
Radikal kararlar çerçevesinde!
Bütün kanatlarını çırpar da kalbim
Gözlerimde öylece güller biter
Ah ben...
Bilmez miyim gözyaşına diken batmaz
Hüznün kanamaz ellerinden bilmez miyim?

V

Ben ki bütün fetihlerin yarasıyım
Bütün yaralardan kanar
Bütün acılardan şiirlere sızarım
Ki
Dilimde bütün yaşamlar kördür
Gözyaşın hep bir kıyımdan geçer
Bütün kıyılar babamın üvey çocuğudur

Gözyaşım: Göğünün tek kiracısı
Vur kendimi kıyalara!
Geceleri gözyaşım asileşir terlemedikçe dudağımda
Dudağımda ipsiz şamar oğlanı kanımı emer
Vurur tokadını babamın sarkmış avazına

Ey baba
Fethettim gözyaşlarını en sonunda
Kirli paslı sancak öylece dikilir alnının çatına!
Arşınlıyorum öfkeni adım adım,
Her adımım intihara meyillidir
Bir adım ileri atsam sevincim kursağımda geberir

Fethettim gözyaşlarını en sonunda
Ey baba...
Bir devir daha bitti
Hüznümü alır oturturum döşeğime
Anlam katarım öylece, hüznümce
Bütün geceleri
Dinlenirim...