Yenildim Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Ağlamamak için kırmızı arabaları sayanlar bile kazandı,
Ben daha dördüncü arabada kaybettim.
Yüreğimi yüreğimden söküp alacak bir imgede,
Yarım nefes bir hüzünle kendimden vazgeçtim.
Bak sevgilim burayı not al,
Ben seninle dünyayı yaşanılabilir bir yer zannettim.
Bileklerim çok yorgundu, ben de umudumu kestim.
Önce yaşamın mecburiyetini, sonra hüznün kefaletini reddettim.
Hayatla olan bağlarımı kopardım ve kendime her gün zulmettim.
Yalnızlığımı kutsadım,
Ve dövülmüş bir dişi köpek gibi, rahmim için kullanılmayı kabul
ettim.
Bir kadın gibi üzülmeyi seçtim, saçlarımı sarf ettim.
Biraz gücüm kalsaydı, boynuma sıra gelecekti ama erken pes ettim.
Bir kadın gibi asilce şâd olup,
Göğsümü gere gere duygularımı katlettim.
Sol yanımda kalan son sağduyuyu da, bir yoğun bakım ünitesinde
terk ettim.
Artık ne bir kelam ederim kendimi,
Ne de şiirler acıtır bedenimi.
Ben son kavgamı da zavallı bir imgede kaybettim.
Dövülmüş bir köpek gibi ben…
Bana rağmen sana veda ettim.
Güle güle sevgilim…
Aslında ne seni, ne de sevgini hak ettim.
Pembe bir rüyadan, çığlıklarla uyanıp,
Acı bir öyküye tam 14 yerimden bıçak çektim.
Şimdi elim belimde, birkaç küfür dilimde,
Sen sigaramın külünde…
Kendi deliliğimden, akıllı bir yalnızlık var ettim.