Yenik Şiir Şiiri - Veli Mehmetoğlu

haylaz bir oğlun vardı, bir kızımı sevmişti ne uzakta
herşeyine güvenirdiniz, beklerdiniz hani
söz söylemezdiniz; belkide sizi suçlardı daha
telefonlarda, mektuplarda severdiniz hani
mutlu günleriniz de bile olamazdı yanınızda
düştüğü sevdamıdır bilinmez, hiç gülmezdi hani

bir ayrılığa düşmüştüm, bir yaz günü hani
tutmuştunuzya, tutun diyemediğim kollarımdan beni
bir akşam yapmamam gereken birşeydi
anlatmıştım yaşadıklarımı bir bir, uzunca hani
sarılmıştın bana, saklayabildiğin tek şey gözlerindi
duyduğum yaşanacakmış diye kesik kesik sözlerindi

kim ağlardı anne başka, kime ne değil mi
ama niye gizli ve ürkek ağlamıştık korkarak
duysa, görse babamda ağlar diye mi
sen dayanmıştınya yüreğinle, hani susmuştuk
okadar kötüydü durumum anne öylemi
hani dayanırız diye toparlanıp konuşmuştuk

dert etmezsin sanmıştım, hasta yatmışsın bir hafta
niye içine atarsın ki, değermiydi söz dinlemeyen bana
anlatsana çekinmeden yanlışlarımı, haykırsana
tecrübe; acı, ömür; kısa, telafisi çok zor ama
dikenli yoda yoldur, bitmedi gidilecek herhalde daha
inşallah, güzel günlerde hediye edebilirim sana

hani hayırsız bir oğlun vardı ya zonguldakta
birinimi sevmişti, ne yıllarca uzaklarda
olamamıştı mutlu günlerinizde bile yanınızda
herkes birşey demişti, desinler boş ver anne
Allah biliyor; dilim bir türlü söyleyemesede
oğlun her zaman, her zaman en çok seni seviyor