Yenik Şehrin Armağanı Şiiri - Biülent Derin

Ağlarım...sorarım geceye savaşlar ülkesinde..
Yanarım...özlemi hep yüregimde..
Olağan başlangıçlarla yeni özlemler,
Beklerim aşklarla biten ömrün son nefesinde..

Yürürüm karanlık sokaklarını,
Vurulurum vurduğum kapıların ardında...
Korkum yalnızlıktan degildir..karanlığında
Bulduğum sen olduğun içindir ışıklarında...

Hasretim hoyrattır sevda telafisinde
Kaza süsüne kurban ve
Gözlerin ateş gibi düştü...darmadağınım
Bu şehirde...şairler ağlamış mekanlarında...

Kalbim asırlarca ötede kaldı...
Yok, yok burda; medeniyet sevmek sevilmek..
Mahşeri andırır da geniş kanatlarında
Medeniyeti unuttum..oturduğum sıralarında..

Böyledir baharı böyledir yazı
Kışı,güzü bir başkadır`; başkaldırıdır infazlar..
Ne büyük suçlardan doğmadır..sandım ki
seninle yaşamak haram hevestir damarlarımda...

şairler ağlar gülüm..ben ağlarım gül ağlar
Kalem nedir ki..ne saçma şairler ağlamazmış
Ben ağlarım ben yanarım ve ben yazarım seni..
Sevda görünce başlar..seraba dönen edalarında..

Anladım sevgili
Aşklar isyan eden şehirlerde kaldı
Devlet sırrı gibi,gizli sözlerin de varmış
Yaşadığımız,yaşayan tarihin kenarlarında...

Yenik şehre mesken kurmak kalbin durmasıdır
Yarasaların sürgün kanatlarına yazdım
Okursun belki ışığı tutunca anlarsın mecburiyeti
Armağanı olur..saat yine vurur öfkelerinde..

Yeniden doğ...doğunca ağla..kapat rüzgarı
Üşümesin gözlerin ki seni gördügümde ısıt anıları
Yanmasın bu şehrin,bu yenik şehrin armağanı
Olan olağan sınırlarında...

Gidiyorum sevgili
Ardıma da bakmıyorum
Her acısı yeni bir gün kadar yeni
Her gün ağlarım..yaşarım ihaneti sürgünlerinde...

o özgür köylerin yoksul dağlarında unuttum sanırsınim
Ey tutkum dağ çiçegim
Kurşun acısı ile bağrımda tuttuğumsun
Yenik şehrin bana son armağanında....