Yenik Ordunun Generali Şiiri - Güven Sert

yenik bir ordunun kahraman generaliydi
meydandan kaçmamış onuruyla yenilmişti
hoş, o meydana hiç girmemişti ya
en azından güvenli karargahını terketmemişti.

asker doğmuştu öyle derlerdi
korkak olduğunu yalnız kendi bilirdi
bilirdi ya öyle doldurulmuştu ki
gerçeği kendine bile söyleyemezdi.

son savaşına dek hiç yenilmedi
omzu dik, karnı içerde, baş ilerdeydi
mezar taşına şöyle yazılsın isterdi
yendi, yendi, yendi, onuruyla yenildi.

derken yetmişdokuz yaşında
kalpten terk-i diyar eyledi...

yıllar sonra bir gün
elinde bir demet çiçekle
mezarına bir çocuk geldi
çocuğun dedesi
generalin ordusunda askerdi
son savaştan geri dönmemişti.

çocuk mezarlık bekçisinden
generalin savaş öykülerini dinledi
o’nun ne kadar kahraman olduğunu öğrendi.
düşündü,
yaşadıklarıyla
yaşamak istediklerini eşledi.
çiçek tutan eli
generalin yanındaki mezara gitti
diğeri göz yaşlarına.

sonra pipisini çıkardı
generalin mezarına işedi.
rahatlamanın rehavetiyle terkederken
o görkemli kabri,
gözleri çiçeği bıraktığı harap mezara ilişti.

taştaki ismin altında
tek kelime hafif silikti
yaklaşarak okudu
şair, yazıyordu.
tuhaf, çok tuhaf diye düşündü
kendini yokladı
mutluydu...