Yenik Hükümran Şiiri - Murat Gezici

Hava yağsa ne yağmasa ne ?
İçimin nehirleri coşsa ne coşmasa ne ?
Yangınlar içinde bir başıma bıraktın beni,
Elimden tutup çeksen ne çekmesen ne ?

Yürek yandı önce bunu bil,
Gidişin ardından yıkıldı bütün kalelerim,
Zaferler önünde at koşturdum hep,
Şimdi yenik hükümdarım,
Zindanlardayım bunu bil.

Kader en sert tokadını vurdu yüzüme,
Yıkık bir delikanlı hüznü yüreğimdeki,
Seni anmanın hüzünlü sesi,
Şimdi kulaklarımda çınlar bunu bil.
Koşarım yalın ayak bilmediğim şehirlerde,
Sen Ankara’nın hangi sokağındasın ?
Sen İstanbul’un hangi boğazındasın ?
Diyarbekir’in hangi surlarındasın ?
Sen, sadece sen, evimin soğuk duvarlarındasın.

Her gece hayalin, her an hayalin, hep hayalin,
Ve sensizliğe sıkılan mermilerden önce namlunun ucundasın.
Sen benim, ölümümün ardındaki, Azrail'le aramdaki tek sırrımdasın.

Yürek yangısı, hayat kavgası, mücadele sırrı,
Aşkımın beş parası şimdi cebimde bir ömür boyu harcayacağım,
Borç defterim sırtımda kime ne versem bitmiyor,
Elimden aldıklarınla ne tebessümüm ,
Ne de senden geriye bir sıcak ekmeğim…
İçilmez oldu bir bardak çay sensiz gecelerde,
Gidişin bitişim oldu belki de ondan çaresizliğim,
Belki de bu hayat hikayesinin artık bitişi,
Artık yaşantımın son sayfasındayım,
Son imza bu attığım,
Son şiirim bu sana yazdığım,
Yetmedi mi sevdaların üzerine fal yaptığın ?
Yetmedi mi beni dirhem dirhem yıkılışa sürüklediğin ?

Biliyorsun sensiz yaşamak zor,
Bir an bile olsa içimde korlardan kor,
Ateşsin sönmeyen,
Sen benim içimin nehirlerindeki çoşkusun dinmeyen,
Seni içimin nehirlerinde gizledim bunu bil…

Bil ki dönersen ,
Hani olur ya bir gün aklına düşersem,
Bil ki…

Ben sigaranın ucundaki ateşim,
Sen çektiğim duman,
Yıkılışlarımsın benim,
Artık ben yenik hükümran…