İnsan bu Âdem'den beri böyle,
Kaygılara yenik düşüyor işte..
Düşünse de kalbin tek sözüyle,
Duygulara yenik düşüyor işte..
Fikriyle gerçeği bilip bulan,
Bazen gül gibi açıp sonra solan,
Bazen Şeytan ve nefsiyle olan,
Kavgalara yenik düşüyor işte..
Ne kadar olsa da öfkeli, atarlı...
İçindeki sesi susturamıyor bir türlü,
Maddi manevi, insani her türlü,
Sevgilere yenik düşüyor işte..
Görünce kâfir olan sığırları,
Gören körleri, duyan sağırları,
Ezildikçe bildiği değerleri,
Öfkelere yenik düşüyor işte..
Ne kadar hırsı olsa bile,
Ne kadar mantığını bulsa bile,
Gelip geçeceğini bilse bile,
Mevkilere yenik düşüyor işte..
Çakır bırakamıyor şu illeti,
Elinde kalemi, yanında millleti,
Öleceğini biliyor ama gafleti,
Uykulara yenik düşüyor işte..
Kayıt Tarihi : 6.5.2022 21:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!