Yenik Düştüm Kelâma

ağustos böceği gibi ezberlerken geceyi.
asma altı sohbetlerdeyim yine/kendi kendimle
ve
bir selama muhtaç kalmamak için
yenik düştüm kelâma

gecenin çığlıkları
rüzgarın sesine karışıyor yine
uzaktan bir trenin düdüğü duyuluyor
hangi hayalleri yırtarak geliyor kim bilir
kim bilir hangi ayrılığa göğüs gerdi birileri
yazılmamış dizeleri serperek raylara.

cevizin yeşili değdi elmanın kızılına
ve yaban gülü kokuyor burnuma
birkaç basamak insem
ıslak toprağa değecek ayaklarım
birkaç basamak çıksam
yıldızları susturacak yüreğim

denizin tuzu tenime/zeytinin yeşili değse gözüme
aşk şiirleri yazamıyorum son günlerde
“çöplükte sevişemiyor insan”

ey peri
nerede benim için sakladığın imgeler
bak
“şimdi şairler kadar yakınım uçuruma”
kapadım gözlerimi