Yenik düştüm Şiiri - Ebru Yılmaz

şimdi en cıkmaz sokaklarda sana ağlıyorum
kapattıgım kalbimi kimselere acamıyorum
sonsuzluga acılan gözlerimi hapsettim yüreğine
gel desen kim bilir belki cıkar gelirim
ama artık sanada inanmıyorum
seneler geçti tüm vedalarda sen gizlisin
sen gizlisin kalbimde unut desende
sen unuttun mu
yaraladıgın yüregimi
aglattıgın gözlerimi
sen giderken söylediğim sözleri
sen unuttun mu canımı benden alısını
hala resmin durur bana gülümseyen
söyle sevdiğim sen unuttun mu benim gülüşümü
hiç gelmedin gittiğin günden beri
gidenler dönmezmiş
ögrendim uzaklıgında
hayal de olsa gelsen
oksasan saclarımı
dans etsek rüzgarın esintisinde saclarım dudaklarına degse
koklasan uzun uzun
ve sonra gözlerimden öpsen
yalanda olsa sevsen beni
çaresizliği böylece derinden yasamak
söyle hangi aska yakısırdı
ben sende caresizliklere yenik düştüm
dön gel demeye dilim varmıyor
öylesine alıstım ki sensizliğe
sensizliğe hapsettim yasanmamıs tüm sevdaları