Yenik Düştük Şiiri - Mesut Çiloğlu

Sarı dut yaprakları düşerdi ,
Kerpiç evin, beton damına,
Ahşap pencerelerden bakardık,
Bir serçenin faka basışına,
Peşi sıra kovaladı,
Çocukluğumuz , gençliğimizi .
Ayrılık, kırgınlık , yorgunluk bilmedik
Yokluk hiç yük olmadı varlığa,
Gözyaşı yalnız akmadı asla,
Hem de bu kadar karanlığa,
Ne kapalı tutuldu kapılar ,
Ne de ardında oldu konuşmalar ,
Ne paraya ,
Ne de yokluklara,
Ne mevsimlere,
Ne de günlere
Yenik düştük,
Sadece,
Çocuk ruhumuza girenlere...