Yenik Dünya Şiiri - Tarık Candemir

Zamanında bir kuştum
Hayallerim vardı
Gezecek olduğum yerler
Konacağım bir insan
Kopardılar kanadımı uçamadım...

Ardından bir at oldum
Gidecek yolum vardı
İçinde huzur bulacağım
Saçlarımı tarayacak güzel bir sahibim vardı
Taşa takıldım bacağım kırıldı...

En sonunda bir insan oldum
Hedeflerim vardı beni bekleyen
Koynuma gömülen bir gülyüzlüm olacaktı
Önümü açıp, ömrümü adayacaktım ona
Yoluma engel oldular...

Kısacası ben bu hayata yenik başladım dostlar... Ne konabileceğim bir gönül oldu, ne de gönlüme konan biri oldu. Tam oldu diyorken, boynumu büktü, dostlar. Varmama ramak kala önüme çıktı götürdü hayallerimi, dostlar. Artık üzülmüyorum onu göremememe. Rüyalarıma kazıdım onu... O beni göremese de, duygularımı anlamasa da, soluğumu da duymasa da ben ona gönül verdim. Ama onun kokusunu, soluğunu hâlâ özlüyorum, dostlar... Ben kimi kandırıyorum ya? Hiç azalmıyor özlemim, değişmiyor ona olan duygularım, burnumda tütüyor kokusu, unutamıyorum onun soluk ritmini, kısacası ben aşığım, dostlar. O bilsin bilmesin, fark etmez ben ona bir dünya yarattım hem de onun üstüne. Ona bir vatan, ona bir denizi olan bi' dünya verdim... O başkasını seçti, dostlar... Başkasının kendi üzerinde kurduğu dünyayı seçti...