YeNiK CiCoZLaR Şiiri - Mine Özdemirtaş

gümüş rengi bir esvap giyerek uzun ve parlak
balçığın içine oturduysam bağdaş kurarak
sanmayın ki itmişler /
sanmayın ki düşmüşüm
yoldan çıkarak

yok böyle bir şey

amacım
sadece
misket oynamak.

parmağımın ucunda ki şu kırık cicoz
çukuru es geçecek olsa bile
ekseni etrafında çapı kadar yuvarlanarak
ya da
girecek olsa bile
kaleden içeri kendini aşarak
her iki şıkta da
bu benim son hamlemdir
gider ayak

zaten
benim eski huyumdur
bütün yenik misketleri
eteğimin altında toplamak

esvabıma sığındıklarında
hepsi
kırık döküktür aslında
hepsi de yarım yamalak
ama onlar
sıcağımda çabucak
yenilgiyi taşımayı öğrenirler
birbirlerine tutunarak.

bu son hamle dedim ya

artık
eteklerimde hiç yer kalmadı
yenik cicozları koyacak
bu mecburen son el olacak

çekip gitme vaktidir artık
yenik misketlerimi kucaklayarak
ve elbette
hafifçe topallayarak

bilmiyorum
bilemiyorum
nereden aklıma esmiş ola ki
böyle
uzun ve parlak
gümüş rengi bir esvapla
yerlere bağdaş kurmak.

25/07/2006