Yeniden Yenilen Yalanlarla Yazılan

Bi' yolu olmalı - Bi' yolu bunun,
Akan zaman giderken toplamanın düşünceleri bi' gün.

Bugün bütün değil yarın da yarım yâr,
Yanımda yalanlar yazmasam da geçmişe bileklerim ağlar.

Ne ağları kaderin? Kandırdın kendini kesin
Göğü gördüğün zaman, göğsünü - nefesini ben mi kestim?

Nefretin neferi nefsinin nüksettiği anda gizli belki -
Belki belinde eksik kılıç ama gözlerin hep çelik gibi yani,

Fiilen değil bildiğiniz o filmin sonu farz et ki
Hangi hatıra hatırlanır hızlanırken hafıza di' mi?

Yavaşlamak icap eder belli ki -
Yalanları yananlara yaklaştırıp hesapla yerini bir ileri iki geri.

Küfretme sakın! Külfet dediğin kişi külden kalma kasten.
Mecazen, mezara merhaba derken midende hançer gibi yani mazi.

Kaldırımlardan kalkan kimsesiz katlanılmaz adımlar;
Tren misali yahut tramvay gibi şehrimde tramvalar.

Tırmanamadığın dağları tırmalarken tırnakların taşlarını,
Ölümü öldürdüğün o gecenin olmayacak bak akşamı.

Saf salak sigaramın dumanı sallanır sabahtan,
Sabahtan akşama her gün sen sağ - sana selamet.

Halimi hatrımı harbiden hatırlamıyorum yani,
İzah edemeyip mizah yapmak ve düşerken hizayı kaçırmak gibi.

Zehri panzehir zannedip zulmü benimsemek,
Aynı kelimeleri aynılaştırmak ve ayırmak mesela aynalarda.

Aynalarda ararken aslımı asmak isterim hasmımı:
Hasım dediğim kaşım gözüm ve de gülmeyen yüzüm.

Kuru kurşun kalemi kalbine ateşlerim kardeşim,
Bir an bile titremez bilmese de bileklerim -

Bükülür dökülür ölümdür bilemediğim bi' bahar...
Sondu sonunda ve saçmalarken sayende sayıkladım adını saymadan.

İsmini istedim zihnimden istemeden silindi izleri,
Bu birilerinin geçmiş dediği özsüz sözsüz gösteri;

Söyle şimdi sevgilim yol nerde yitip gitti?
Şimdi salt sansürsüz sefaletimi nereye götürmeli?

Yazlar bitti gitti bak yazamadan yaşadığımızı...
Yaşam unutuldu yaşımız kaçtı? Yerinde yok mu rahatsız yastığın?

Ezbere bilmesen de emeklerimi elbette eş görürsün,
Eşi benzeri olmadığını zannettiğim evime geri emeklerim.

Rahatlamak rafta kalan resmini yakmak gibi -
rest çekip riyakâr ritmi yitirmek gibi belki.

Gülleri gördüğümüz günün gecesi gülümsemiştin,
Bilmiyordun beni bilseydin eğer gözümün gülü sendin...

Son dizelerimde söyler misin vezir miyiz rezil mi?
Son defa sayemde saadetle öldürebilirim belki kendimi.