Yeniden Yazmalı Şiiri - İsmail Türkmen

Sonra aşıp güneşe yıkanmış yürekleri ısıtmalı sevgi ile,
Yeniden başlatmalı hüzünsüz bir hayata
Bakarken acılı geçmişlerine alaycı bakışlarla
Yeniden yazmalı silinmez bir kalemle yıpranmış bir kâğıda

Açlık çeken garibanları doldurmalı saraylara
Sarayların ışıltılı hanımlarını BEYLERİNİ salmalı sokağa
Ekmek toplatmalı çöpten, çürük çerik meyveden
Sunmalı bütün sömürü insanlarına
Kırmalı hayatın zincirlerini
Doyurmalı açları, giydirmeli açıkları
Yeniden yazmalı silinmez kalemle hayatı

Bütün çamurlu elbiseleri yakmalı benzin döküp
Sarmalı yüreklerdeki acıları
Dindirmeli yüreklerdeki karşılıksız sevgileri
Bitirip hasreti vuslata erdirmeli bütün sevenleri
Kırmalı hayatın zincirlerini
Yok, saymalı geçmiş yaşanmışlıkları

Durdurmalı bütün savaşları, zamansız ölümleri
Barış yapmalı bütün düşmanlar
Son buldururken İNSANA şiddeti
Gülücüklerle donatılmalı gözler,
Gayya kuyusuna atıp bütün kötülükleri
Yeni bir hayat inşa etmeli yazarak güzellikleri
Kırmalı hayatın zincirlerini
Yeniden yazmalı silinmez kalemle kaderi...