Bak bu kez son olsun tamam mı Dadaş…!
Fayansa arguvan ekme arzusu.
Olmadı, olmuyor gördün mü gardaş.
Hele Yalçın kayalıklarda,
Orman yetişmiyor anla arkadaş.
Şimdi beynini bombalayan,
Anarşist duyguların sebebi,
Dostların nerde nasıl?
Herkes yoluna, yoluna yoldaş…
Yirmi birinci asrın Donkişot’u!
Yel değirmenleri sana, kahkahalar atıyor.
Taş kalplere sevgi ekeyim derken,
İçindeki etna’yı alevlendirdin.
Annen ağlamakta, yana yana haline
Seni anlamıyor, masumane kız kardeşin.
Yarasalar artık, gündüzleri de uçuyor.
Sırtlan, aslan yatağını beğenmemekte.
Yiğitle kalleş, en samimi arkadaş.
Cami avlusunda hocayla kolkola ayyaş.
Müebbet hapsi, şimdi yalnız yüreğin çekiyor.
Dostoyevski cezasını paraya çevirtti.
Suç yaşamak, suç yaşatmak.
Ve düşünmek derin derin, eğreti.
Uyuz taylar şimdi yarış atları
Yiğidin iyisine yağız, atın iyisine doru denmiyor artık.
Bir daha açılmasın diye, bu defteri kapattık.
Şimdi yeniden yazılmalı, bu köhnemiş insanlık.
04.01.2006
Ömer TemelKayıt Tarihi : 18.2.2006 00:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!