bir adın kaldı dudaklarımın kıyısında
bir avuçta kül ben bu koca yangın sonrası
göğü kucaklayan
bu koca dağın başında rüzgarlarla savrulan...
bir baştan bir başa yara kanrevan sol yanım
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
hadi gel de yeniden yak düşlerimi
gözlerimdeki sevinçler göz yaşında boğulup ölmeden..
Düşünürün biri demiş ya bir ırmakta iki defa yüzülmez diye! Yeniden olsa sevdiklerimiz,aynı olurmuydu coşkularımız,hislerimiz? Belkide bunu öğrenmenin tek yolu deneyimlemek...Ama insan özlem duyuyor her türlü, belkide ölen kendisine... harika şiirinizi candan tebrik eder saygılar sunarım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta