Çatışma ortasında,
Yandaşlarını kaybeden bir savaşçının çaresizliğiyle bakarken çevrelere,
Kazanılmış zafer hayallerimi ve savaş sanatlarımı, Yükseklerdeki kartal yuvalarına bırakıp terk edercesine sessizce…
Yeniden bir şehrin sabahında insan kalabalığına karışıp,
Sevgi çatışmalarına yandaşlık yapıyorum.
Kazanılması gereken zaferlerin başka bakışlarda olduğunu fark edip, dilimde kaybolan sevgi sözcüklerini gözlerimde biriktiriyorum…
Tüm yalnızlıklara meydan okurcasına, savaşçı zamanlardan kalma bir kararlılıkla, duygu haykırıyorum karşımdaki bakışlara…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta