Balıkçı tablalarının arasında
bir maviliğin hüznü
belli belirsiz yazgımız
adlarımız sıralanmış sanki
alıcısı olmayan balıklarız biz
ne sürgündeyiz
ne de anayurdumuzda
payımız karanlık yalnızca
Bir gece yarısının hırpaladığı
gözlerimizdir
kanayarak uçurumlaşan
ve düşlerimizde büyüyen
yüreğimizi delip delip de
bizi yaralayan bu cennet
hangi kitabın satırlarından
yüzümüze vuruluverdi
yoksa biz sayfaları atlayarak mı
okuduk gerçekten
öyleyse nerede insanların
gülümseyen yüzleri
Onlar koparıp aldıkça
insanların yüzlerinden
en içten gülümsemeleri
ve beynimizin koridorlarında
kaybettirmeye çalıştıkça
bizim olan cenneti
hiç kuşkunuz olmasın ağalar
kurarız hep yeniden
el ele vererek biz
usanmadan yenilerini
09.06.1986
Kayıt Tarihi : 6.9.2013 15:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!