Yeniden Doğmalı... Şiiri - Hikmet Işık C ...

Akıp gitti Işık...
Hayat, hep akşam vaktinde sanki
Kara çarşaf yollar,
Salınıp durdu önünde...
Yuttu bütün renkleri,
zamansız zamanlar...
Bir uçuştu yaşamak,
Kırık kanatlarla...
Kederi gecenin renginde miydi?
Sessizliğinde mi yoksa...
Kadere mi dönüştü keder?
Beyazın yokluğunda…
Gözlere yapışıp kaldı gece,
Hesaplaşmak istercesine…
Kabuk bağlar yaralar,
Aynı vuruş, o kadar kanatmaz
Taş plaklara yükle hüznü,
Solan yapraklar,
çoktan toprağa karıştılar…
Bazen öyle yağarız ki
Kelimeler boğulur...
Nisan yağmurları değil,
Yağan sanki Kırk ikindi …
Kovalar dalgalar,kırgın bulutları
Yürekten...
Buharlaşıp uçacak neminde,
Yılların birikmiş buz parçaları...
Yüzmeli, görünen ışığa doğru
Suyun altından,
yeniden soluk alınmalı…
Emip düşleri büyümeli...
Kanasın varsın emeklerken avuçlar,
Sendeleyip güçlenmeli adımlar…
İlmek ilmek örülmeli saçlar
Aralarında boncuklar,
Renklenmeli başım,
Düş misali…
Yontulup sözcüklerin sert vuruşlarıyla
Gitmeli, yeni bilinmeyenlere…
Bildiklerimizi bilmeye yeter deyip
Sakince beklemeli,
Oluruna bırakıp her şeyi...
Sorumlu değiliz,
Erken açan erik çiçeklerini
Soğuk vurmasından...
Bir fasulye tanesi gibi
Yeniden çimlenmeye hazır
Sözcükler..
Gün ışığı tadında şiir…
Isıtır gözlerindeki gülümsemeleri
Ayazında akşamın...
Saklanırsam satır aralarına
Belki; sobelenmem bir daha
Yeniden doğmalı...HIC