Yeniden Doğmak Şiiri - Nihat Malkoç

Zamanı yıllarca öğütüp durdum
Benliğimi yok ettim senin beninde
Ayaklandı ansızın tutsak duygularım
Aynalar kin kustu amansızca
Canımdan can bilip yaşattım seni
Ben bile tanıyamadım kendimi

Çaldın yüreğimdeki mahrem duyguları
Rüyalarıma bile sansür koydun
Darağacına götürdün ruhumu
Sehpalar ağladı sen gülerken
Şafak sökerken,acılı,mahzun
Kapladı etrafı bir derin sükûn

Seccadeler döşendi yollara,pür-nûr
Yalnızca ben vardım hasretin kucağında
Bir ulu Miraç’tı sanki yaşanan
Bayramlık giyen dervişler gibi
Mesafeleri aşıp kısalttım yolu
Ben ki Allah’ın bir garip kulu

Tağutları kovdum derûnumun karanlığından
Nura sarılıp el pençe divan durdum
Bir ışık huzmesi aksetti gönül imbiğime
Ölümsüzlüğü ölümde buldum
Viranelerin göbeğinde bir başıma
Nurdan koca bir saray kurdum

İçimdeki karanlığı def edip koğdum
Şükrolsun Allah’ım yeniden doğdum.