Yeniden Doğmak Şiiri - Sefer Akgül

Ben bu karanlıklarla sen gidince tanıştım
Yalnızlığı içimde bu kadar duymamıştım
Kapandım düşlerime
Tenhâda ağlayarak..
Hep sana dönüyorum
Dinmeden, dinlenmeden
Aradım ufuklarca
Kaldım bir dağ içinde
Ümitlerimse aktıkça
Kendini tüketen bir ırmak..
Hasta saatler, yılgın günler
Yorgun uçar üç günlük kelebekler
Değirmen taşlarını öğüten zaman..
Ben ölümden, ölüm benden ne bekler?
Aklım her nefeste bunu soracak..
Gökte mavi, garip yıldızlar üşür
Saçlarına kardan pırlantalar üşüşür
Bir çoban yıldızı göz kırpar sana
Bir bakış, bir nazar vurunca ben/i
Bir gece apansız alıp bû/seni
Yürüdüm ardımda soğuk küller bırakarak...
Ey solgun ay benizli aşk yolcusu!
Rüzgâr kanatlarına binmiş çiğdem kokusu
Bestelesin hüznümü salkım söğütler
Durgun, serin sularda yanık türküler yakarak...
İçimde deli bir hasret
Bir Leylî ıstırap
Bitmek bilmeyen zehir gecelerim
Yüreğim sürgüne mahkûm, çaresiz
Dönüp de çalarsan gönül kapımı
Duvarlara astığım resmine bir bak!
Bu toprak
Bir gün yutacak
Seni ve beni...
Ve karanlıklarda kaybolan gülümsemeni
Savuracak çiçeklerde açan gölgeni
Bilirsin muhakkak
Nasıl olacak
Yeniden can vermek, yeniden doğmak...
Adıyaman.Nisan.2009