Üstadım,
Bir bahar ayında göçüp gittin. Sen gittiğinden beri kışı hiç görmedi fikirlerin. Ölümsüz fikirlerin sayesindedir ki, her mevsim cemreler düşer gönlümüze. Cemreler; rehber olur, fener olur, umut olur bize.
Meydan okuyansın sen; haksızlığa, arsızlığa, zamana. Bilirim ki Hakk’a giden yollarında uğradığın haksızlıklar vardır senin, arsızca sözler, dört duvar arasında özgürlüğünden çalınan zamanlar!
Çile çektin “ sabır ” dedin, geçmişini kurcalayıp duranlara: “Benim geçmişim bir çöplüktür, çöplüğü ancak kediler ve köpekler karıştırır! ” deyip hadlerini bildirdin. Yılmadın, direndin. İnandığın bir gerçek vardı, tüm susmalarının cevabını ona yükledin…
En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Devamını Oku
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
