Yeniden Çocukluğum Şiiri - Türkan Yakın

Nihayet bir bisikletim olmuştu.
Ama yaşımda kırktı hani.
Önemli değildi,
Çocuk ruhluydum çünkü.
Bisikletimi odama yerleştirdim.
Okşadım, sevdim.
Olmadı yetinmedim.
Odamda bisiklete bindim.
Hay Allah! cocuklar gibi şendim.
Tutamadım kendimi,
Bayramlık elbise giymiş gibi.
Heyecanlı ve neşeli,
Bir daha denedim binmeyi.
Düşmüştüm çünkü.
Oturdum güldüm halime,
Hay Allah, çok da komiktim.
Yakışmadı belki ama,
Ne yapayım.
Çok da geç gelmişti,
Yeniden Çocukluğum.