* 1 Yeniden Büyüsem İstanbul'un Kollarında

YENİDEN BÜYÜSEM İSTANBULUN KOLLARINDA
#fatma doğan
Yürüyorum adımlarım önde, aklım arkada peşi sıra.
Zihnim de bir dolu arsız ama, cevabından kaçtığım sorular,
gökten çocukluğum yağıyordu adeta üstüme ,saf ve masum.
İliklerim donsa da yüreğimi yakıyor, alev alev yanan beyaz kar,
Ben mi devleşmiştim , yoksa dünyamı küçülmüştü gözümde bilemiyorum,
Topladım ne varsa düşlerimi, ancak altı üstü bir çantaya sığacak kadar,
Çocukluğum dökülüyordu gökten avuçlarıma dolu dolu ,
Ve ben gözlerimde büyütüyordum hep İstanbulu.
/
Tam göbeğindeyim şimdi İstanbulun, ya da tam ortasındayım soğuğun.
gökten Çocukluğum yağıyordu adeta üstüme ,saf ve masum.
İliklerim donsa da yüreğimi ısıtıyor, alev alev yağan beyaz kar,
Belli ki bir yol çatağına vardım dayandım, belki de bu son yolum, son durağım.
Bir cami avlusunda buluyorum kendimi ve terkedilmiş çocukluğumu,
Kurşini yaralarımdan , kan kırmızı objeler sızıyor perspektif siyah beyaz bir ezkizde
hüznüme, biraz yağmur karışmış, biraz da göz yaşı ,karla karışık yağıyorum.
Biri çekip çıkarsa beni, buz grisi tablodan ,cap canlı kırmızı bir zamana,
yoksa ben kendimle barışamıyorum.
Ve İstanbul yeniden büyütse beni bir bebek gibi sallayarak kucağında.
gökten Çocukluğum yağıyor üstüme ,saf ve masum.
Duy İstanbul boyum seni geçse bile, ben çocuk olmadım hiç büyüyemiyorum.
(FATMA DOĞAN 10.03.2025/TURHAL)