Yalnızlık şarkısının muhterem astsolisti;
Onmaz yara açtırır kaderin son sayfası…
Gecelerde yüreğin anadan üryan resti;
Karaya vuran aşkın yorgun argın tayfası;
Onmaz yara açtırır kaderin son sayfası…
Hangi güneş doğarmış penceremde bu sabah;
Yarınlar gömülürken topraksız gözlerimde…
Çarmıha gerilirken tövbemde ki son günah;
Hangi suça ortak var savrulmuş sözlerimde;
Yarınlar gömülürken topraksız gözlerimde…
Yaramı diken doktor hipokrattan habersiz;
Kapanmayan izlerin yolundan çıkar neşter…
Ve bir çığlık duyulur içimden sessiz sessiz;
Ve düşerken son kale ve düşerken son asker;
Kapanmayan izlerin yolundan çıkar neşter…
Alfabeler susarken, çoktandır duymadığım;
Rüyama geliverse çıldırsa tüm heceler…
Üşümüş yıllar yılı yerine koymadığım;
Göz yumarken gündüzün kahpesine geceler;
Rüyama geliverse çıldırsa tüm heceler..
Bırakın enkazımı yağmurlar yağmalasın;
Yaşarsam taş bırakmam inan ki taş üstünde…
Arkamdan seven varsa söyleyin, ağlamasın;
Ne geldiyse canandan yükseldi baş üstünde;
Yaşarsam taş bırakmam inan ki taş üstünde…
Kayıt Tarihi : 9.8.2023 08:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!