Yeniden Başladım Şiiri - Ayşe Keleş Şiir ...

Saçlarım güneşin ceplerinden dökülüyordu.
Kalbiyle karları eriten
bir çocuktum ben.
Köşe kapmaca oynardım hayatla
Yetişemezdi ruhum boyundan büyük hayallere...
İki misketim vardı,
İki bez bebeğim.
Kağıttan çiçeklerim,
Çiçekli elbiselerim...
Çatısı olmayan
oyuncak bir evim.
Her yağmur yağdığında,
Leğenlere su doldukça
Kuşlar su içecek diye sevinirdim.
Annem hep
‘’kalbini büyütme’’,
‘’Çıkmaz sokaklarda yürütme ‘’derdi.
Ama o kız,
annesini hiç dinlemedi...
Aşkı Kristof Kolomb misali
yeniden keşfetmek istedim.
Bir ev çizdim
penceresi beyaz çerçeveli.
Gece kıskanır diye,
örttüm perdelerini.
Sabahları çizerdim
Tek kalp tek beden.
Yaşanmamış olsun istedim,
Bizim kadar sevip sevilen...
Tılsımlı bir hırka gibi
giydirdim mavileri,
Hiç eksilmesin istedim
mutluluk sesleri...
Olmadı,
Şimdi hayalleri bir bir söküyorum.
Kırmızı bir gülü kalbime gömüyorum.
Meğer
Hayatın köşeleri acıtırmış,
Her köşebaşı yalnızlıkmış.
Gonca dalında solar,
Ellere gül dikeni değil
güle hüzünler batarmış.
"Geceyi içme,
içme geceyi" diyor annem,
"Yıldızlar yok görmüyor musun?
Sen güneşin ceplerinden dökülüyordun
Neden unutuyorsun?"
Onu dinliyorum...
Sabah oldu olacak,
Çiçekli elbiselerimi çıkardım,
Kenarlarını oyaladım.
Saçlarımı şiirlerle yıkadım,
Bıraktım siyah bulutlara
saklanmayı.
Annemi dinleyip
Yeniden başladım...
Ayşe Keleş