Yeniden Aşk... Şiiri - Zagros Cetinkaya

nakaratlanmış bir yürekte; hicâzi bir makam gözlerin
durakları tanımadan
durmayı bilmeden
sana koşmamdır sevdam…

yitirilmemiş ne kaldıysa hayatın arta kalanında
adadım umutlara
- renklerimi veriyorum sana, solmamışlarımı sayarsan-
bir aşktan firar eden duygular
intiharlar kuşanıyorum
yitirilmemiş hayaller görüyorum
- ki beni hep böyle güzel hatırla sevgilim -

uzun bir yoluculuğun pençesindeyim
- umutlarımı getiriyorum sana, dokunulmamış taze hayallerimi-
korkma!
gülümseyişimden sana da verebilirim
kahkahalar yaratmak adına
tanrının günahlarını sileceğiz!

- anne, korkuyorum! âşık mı oluyorum?
korkular kuşanmış, kirlerinden paslanmiş bir yüregi yaktım
küllerimden sana doğdum
beynimden geçenleri sana yazıyorum,
imgesiz bir kafiyede yüklemsizlikler çalkalanıyor
bağlaçta; kendimi sana bağlıyorum
özneleri kurşunladım!

kabuk bağlayan yaralarımı kanatmayı fiyaka bellerim
her kabuk yarasından düşünce yokolur sanırdım
tekrardan kanadığını görmek için küçüktüm
aşka büyük!

kendimde yeni bir ten yarattım sana
yarasız, tek bir yara kabuğum kanıyor!

- anne, üşüyorum, özlüyor muyum?

rüzgarın koynunda hasretinle dans ediyorum
- saclarından güneşi izliyorum-
yitiriyorum tüm acıları, gülümsüyorum
sana geldim sevgilim.
pervasızca, korkusuzca
tüm kirlerimden arinip
- geçmişimi yakıp-
kendimi sana bağlıyorum sevgilim!

sevgilim
sevginin makamında
gözlerini notalıyorum…