......yeniden Şiiri - Serhat Fidan

Hayat devam ediyor
ölümler
yalnızlıklar
kimsesizliklere rağmen
nefesim daralıyor
aşklar
yalnızlıkları
kimsesizlikler yaşamama rağmen
gözlerim doluyor
ağlamak istiyorum
ayrılıklar
ihanetler
vefasızlıklar yaşamama rağmen
ölmek istiyorum

ölmek bu dünyadan gitmek
Belki de
Bir mezar taşına sahip olabilmek
belli ki dualarda buluşmak
arafta sıkışmak
kıyameti yaşamak
yaşamak ne ki
nasıl bir şey
hani çocukça gülmek mi
çocukça gülmek
ne anlama geliyor
ben hiç gülmedim ki çocukça
niye kalbimin derinliklerinde
çocukça gülmek yok
hiç çocuk olduk mu

yaşamayan ölen bir kişi
nasıl bir yere gider
hangi kaosun esiriyiz biz
hangi kaotik düşünce bizi esir aldı
biz hangi yüzyılda doğmuştuk ki
böyle ortada kaldık
oysa ki eskinin şairleri her şeyi güzelleştirir
her şeyi sevgilinin kaynağı yapar
ben hangi yüzyılda doğdum
hangi lanetli yüzyılda doğdum ki
bunları yaşadım
geri gelmez yaşam artık
mecbur yaşayacağız
laneti üzerimizde atamadan yaşayacağız
belki bir gün
bir çocuğun gülümsemesi ile
çocukluğumuzu hatırlarız
ya da belki bir gün
aşkı aşka feda eden birine denk geliriz de
taşlaşmış yüreğimiz
belki kırılır
ve belki de parçalanır
yeniden ama yeniden
doğar doğarız...