Halk dedikten sonra kalk dedim
Ayağa dedim
Ne dedim, bir ben bir de onlar anladı
Şehirde midir sadece sokaklar, caddeler, meydanlar
Sadece sokak, cadde, meydan mıdır sonra şehir,
Kaya gibi yüreğim, ama sıksan kan fışkırır
Doruklarından akar şehrin
Baksan damarlarını görürsün
Ama ırmaklarımı bile görmediler
Ama çamur ama yeşil ama apak
Oysa ben onlarda silinmeye yüz tutmuş postal izlerini bile gördüm
Onlara güvenim kendilerine güvenlerinden daha çok idi.
Ezberletilenlerin dışında hayatlar varmış, öğrendiler
Sadece yazı ve görüntü değilmiş hayat, anladılar
‘Böyle bir insan’ olamaz evet, hayvanım ben, sizsiz insan
Sadece tanrıya inanmadım
İçgüdülerime değer verdim
Sevdim, bir şehri karşıma aldım başka bir şehre çarptım
Seviştim ulan utanmadan perdelere yansıyan gölgemden
Çırılçıplak teraslarında apartmanların,
Parklarda, barlarda, sokak ortasında, utanmadan hayvan gibi
İnanarak hesabının sorulacağına
Ve bilerek hesabını veremeyeceğimi
Korkmayın, size ne sorulacak ki?
Kayıt Tarihi : 21.2.2010 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!